Önce Bursa mağlubiyeti, sonrasında Eskişehir beraberliğiyle takıma (daha doğrusu bize) bir keyifsizlik çöktü. Çoğu kişi de ne kadar ligi düşündüğünü söylerse söylesin, maçlardan çok 11 Kasım'daki davanın sonuçlanmasını bekliyor. Çünkü 3 puandan çok daha önemli bir sürece girilecek. İşte böyle bir havada cumartesi günü Gaziantepspor'la oynuyoruz.
Geçen hafta izlediğim kadarıyla Gaziantep takımı bize çok benziyor. Sezon başında herkes süpriz yapabilecek takımlar arasında Gaziantep-Eskişehir-Ankaragücü ve Kayseri'yi gösteriyordu. İsim isim bakıldığında yine tıpkı bizim gibi çok önemli oyuncular var ve son maçta taraftar takımı / yönetimi baya protesto etti. Aslında Tolunay Kafkas transferini duyunca ben Antep'ten umudu kesmiştim. Çok aşırı bir defans takıntısı var. Biraz Hakan Kutlu'ya benziyor, 2-3 maç eyvallah diyip seyredilir ama her maça giden taraftar her hafta aynı kısırlığı görünce çileden çıkıyor. Biz de yaşadık bunu. Mesela İsmael Sosa son 10 dk. oyuna giriyor ve işin garip tarafı yerine tercih edilen kişi Mehmet Yılmaz. T.Kafkas'ın defans takıntısı var dedik ama orda da sıkıntı var. Duyduğum kadarıyla Emre Güngör ve Yalçın sakat, yani göbekteki 2 as adamın oynayıp oynamayacağı belli değil. Bu bizim için büyük avantaj, tek umudumuz Sapara-Sestak uyumu bu sakatlıklarla beraber iyice önemli duruma geldi.
Fikstürü şöyle elimize alıp hesap yaptığımızda 3 puan yazılabilecek bir maç. 7 yıldır da yenilmiyormuşuz, psikolojik üstünlüğü de yazdık. Kısacası kağıt üstünde avantajlı olduğumuz ama hiçbir şeyin süpriz olmayacağı bir maç. En azından ilk 8 içinde kalmak gerekiyor.
